بررسی رابطه میان سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دندان پزشکی در سال تحصیلی ۹۰- ۱۳۸۹

زمینه و هدف: دستیابی به حداکثر پیشرفت تحصیلی از جمله اهداف عالی آموزش است. سازگاری اجتماعی مهم ترین نشانه ی سلامت روان می-باشد. از آنجایی که هیچ یک از پژوهش های داخلی ٬ به مطالعه ی رابطه پیشرفت تحصیلی و سازگاری اجتماعی در دانشجویان دندانپزشکی نپرداخته، برآن شدیم که به انجام تحقیق حاضر بپردازیم. روش بررسی: در سال تحصیلی 90- 1389 تعداد 87 نفر از دانشجویان دندانپزشکی قزوین وارد مطالعه ی توصیفی تحلیلی شدند. بدین نحو که براساس شماره ی دانشجویی ، مشخصات فردی و نیز معدل تحصیلی سه ترم اخیر دانشجویان مشخص شد . بسته به سیر پیشرفت تحصیلی چهار دسته پرسشنامه ی کالیفرنیا (سوالات مشابه با فونت متفاوت ) در اختیار دانشجویان قرار گرفت. نهایتاً داده های مطالعه توسط و آزمون خی دو،آزمون تحلیل واریانس و آزمون t مستقل آنالیز آماری شدند . یافته ها: بین جنسیت و سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی رابطه ی معنا داری وجود نداشت 05/0p> بیشترین نمره ی میانگین سازگاری در دانشجویان با پیشرفت تحصیلی ثابت دیده شد. بین پیشرفت تحصیلی و سازگاری اجتماعی و مولفه های اجتماعی شدن و مسوولیت پذیری رابطه ی معنا داری یافت نشد.( 05/0p> ) نتیجه گیری: علی رغم اینکه نتایج این مطالعه شاید به دلیل انتخاب دانشجویان ترم های بالاتر،توجه متولیان آموزش را به ارزیابی سلامت روانی دانشجویان و انجام اقدامات در راستای ارتقاء پیشرفت تحصیلی جلب می نماید.